4/18/16

एवढंच.

घराजवळ येताच पावलं जशी सहज होतात
तसं आयुष्य व्हावं - एवढंच
खूप थकून उशीवर निश्चिंतपणे टेकावेत श्वास
तसं मरण यावं - एवढंच.

अविरत फडफडणारे पक्षी आकाशातही
स्थिरावतात - पण क्षणभरच
त्या एका क्षणात पुन्हा तडफडण्यासाठी
बळ मिळावं - एवढंच

हातांना स्वत:चा रंग देऊन
नकळत गळून पडते मेंदी
प्रेमाच्या नक्षीतूनही तितकच अलगद
विलगता यावं - एवढंच

हातावरच्या रेषांमध्ये असूनही तारकांच्या खुणा
मातीमळल्या निखाऱ्यासारखं जळता यावं - एवढंच
प्रकाशरूप अस्तित्वालाही राखेसाठी
ओवाळून टाकता यावं - एवढंच