स्वच्छ निळाई, केशरी थवा
पानांचा हा लालस मोहर
जाईल गळून, जरी मज हवा
आठवणी देठात उबेच्या
धग पानांची डोळ्यांमध्ये
जाणवते पण, पोचत नाही
आक्रसलेल्या गाभ्यामध्ये
झाडांनी कोठून आणला
विखार इतक्या सौंदर्याचा
अट्टहास होता का केवळ
बहरानंतरही बहराचा?
बोच पांढरी वाऱ्यामधून
हाक नव्हे ती - घंटा कानी
आभास तो पेटलेपणाचा
गाळण्यापूर्वीच्या निकरानी