मागच्या अंगणातल्या पायरीवर
दुधाची वाटी आणि कापूस घेऊन
आजी वाती वळत बसायची
मऊसूत वालयांच्या माझ्या कुरळ्या केसांसारख्या
पांढऱ्याशुभ्र वाती...
त्या वातीतली शेवटची वात
ह्यावर्षीच्या गणपतीत तेवली...
आता आठवणींत मी तेवते आहे...
आजीकडून वाती वळायला शिकायचं
ते राहूनच गेलं!
कधीकधी ती माझे शाळेचे झगे उसवून द्यायची
वाढत्या मापाचे, जास्त उंचीचे घेतलेले,
आतून शिवण मारलेले झगे
बाहेरून विटले तरी उसवले
की दिसायचा आतला गडदच राहून गेलेला रंग...
आजीच्या ऊन न लागलेल्या आठवणी
आता मी उसवते आहे
कारण कदाचित
मी मोठी होते आहे!