ऋण

वेदनेच्या वाळवंटी एक अश्रू दान दे

एवढ्या स्वप्नास माझ्या पूर्णतेचा मान दे

मी-पणाची भरजरी लेऊनी आले पैठणी

फाटक्या पदरात तू समर्पणाचे वाण दे

वृक्ष वठला देठ सुकले, सूर्य ये माथ्यावरी

नको आता अंत पाहू पावसाचे पान दे!

किती मी दु:खे स्वत:ची पाळली, कुरवाळली

आर्ततेची साद दुसरी ऐकण्याचा कान दे!

जीवना, सखया तुझे फेडीन ऋण मी रोजचे

सुंदराची मोहिनी दे, अंतरीचे गान दे!