खोल्यांतून सुबकशा मांडलेल्या कोपऱ्यांना ।
सुखावला जीव बघे रांगोळल्या ओसऱ्यांना ॥
बैठकीस उजळतो स्नेहाचा प्रकाश सोनेरी ।
मैत्रांच्या मैफिलीतून हास्य-विनोदाच्या लहरी ॥
भिंतीच्या भकास भाळी आरसा न दाखविला ।
सौभाग्याचा चित्ररूपी अलंकार चढविला ॥
कोनाड्याच्या जाळीतून ऊन हिरवे पाझरे ।
तसे पडदे शिवले खिडक्यांवरी साजरे ॥
होळी खेळती मसाले काचेच्या बरण्यांतून ।
वाट्या-पातेल्यांचे मनोरे, त्यात दिसती शोभून ॥
शांत निळी झोप येते, ढगांच्या पलंगावरी ।
शुभ्र स्वप्नांचे हिमकण शिंपडलेल्या चादरी ॥
आता मात्र पसाऱ्याचे लागले डोहाळे घराला-
सज्ज झाले चिमुकल्या खेळण्याच्या स्वागताला!
1 comment:
Masta!
Post a Comment