भारतात, घरी,
चार मोठ्या-लहान माणसांत,
जाऊन आले.
घरांचे उडत, उडत जाणारे रंग
पाहून आले.
आई-बाबांचं नुस्तं असणं
त्यांचे फुटकळसे राग-लोभ
लटक्या कंटाळ्याने हलके झेलित
मजेमजेने सोसून आले.
जुन्याच रस्त्यांवर नव्याने हरवले,
मग नव्याच ओसाड जागा शोधून,
तिथेच तात्पुरते तंबू ठोकून,
वस्ती करून आले.
प्रवाहातल्या दगडापरी
पाण्यातही अडखळले
बर्फाचं मन पाण्यात
चिंब भिजवून आले.
माझ्याच रंग-रूप आकाराची
एक कागदी बाहुली म्हणून
कधीकाळी "जमलेली" भूमिका
कशीबशी वठवून, आले.
होतं नव्हतं तेवढं बोलणं
मनातून संपून गेलं
नीरव रितेपणाचा आहेर
मनात भरून घेऊन आले.
आठवणींचे वर्ख उडायला लागले
आजचे वास्तव भिनायला लागले
हृदयाचे ठोके वाजायला लागले
तशी घाबरून, पळून का आले?
स्वत:च्या गेले
दूर?
कि जवळ?
उत्तरांना प्रश्न
शोधून आले.
No comments:
Post a Comment