निरभ्र जगणं

काचेवरती साचलं पाणी

थेंबाथेंबाने निथळत गेलं

मागे वळता क्षणाक्षणाने

हळवं मन वितळत गेलं

रंग उधळुनी डोळ्यांवरती

होळीने आंधळं केलं

घुसमटुनही गर्दीमधे

माझं मीपण मिसळत गेलं

इथे श्वासही स्वातंत्र्याचा

कसा मोकळा, पोकळ वाटे

बर्फाच्या पांढऱ्या दुपारी

रक्त उन्हाचं उसळत गेलं!

सहज मिटले डोळे बघून

आकाशाचा निरर्थ धूसर

पेटवूनही प्रकाश-स्वप्ने

निरभ्र जगणं नकळत गेलं!